In december kreeg ik de vraag om een reportage te maken van een begrafenis. Ik kende de familie en hoefde niet lang na te denken. Op deze manier kon ik iets voor de familie betekenen in deze moeilijke en verdrietige tijd.
Vaak wordt de familie van de overledene tot aan de begrafenis geleefd en beleven ze de begrafenis ook soms in een soort roes waardoor je niet alles bewust meemaakt wat er op zo'n dag van afscheid gebeurt. Foto's kunnen dan ook momenten laten zien die helemaal aan je voorbij zijn gegaan.
Een mooie reportage van deze dag kan ook helpen bij de rouwverwerking. Op momenten dat je er behoefte aan hebt kun je nog eens naar de beelden van het afscheid kijken en er bij stil staan.
Voor mij was het heel mooi en tegelijkertijd ook confronterend om op de begrafenis te fotograferen.
Mooi omdat ik door het fotograferen heel bewust de intieme en troostvolle momenten zag, een lach en een traan, een innige omhelzing, een arm om iemands schouder...
Confronterend omdat je alles wat er gebeurt van heel dichtbij meemaakt en van dichtbij het verdriet ziet, de leegte die achterblijft...
Ik ben dankbaar dat ik een mooie reportage voor de familie kon maken en voor het vertrouwen wat ze mij hebben gegeven.
